جدول مزایای کامل بیمه عمر و سرمایه گذاری پارسیان

تامین هزینه های فوت:

به طور کلی با فوت سرپرست خانواده، تعهدات تازه ای برای بازماندگان، اعم از هزینه تدفین و مراسم خاکسپاری، هزینه های درمانی و بیمارستانی، بیماری احتمالی متوفی، پرداخت قروض، صورتحسابهای جاری، مالیاتی سنگین بر دارایی و غیره از مواردی است که می توان با تهیه بیمه عمر و پوشش فوت، آنها را تامین کرد.

تامین مستمری برای بازماندگان پس از فوت:

با فوت سرپرست خانواده، بازماندگان نیازمند یک مقرری ماهانه یا مستمر هستند تا هزینه های جاری و روزانه خود را تامین کنند. به خصوص وجود فرزندان کمتر از ١٨ سال، عدم اشتغال همسر بیوه، وجود افراد پیر یا معلول و نیازمند نگهداری و تعداد فرزندان دختر از عواملی هستند که نیاز به وجود مستمری را بعد از فوت فرد در خانواده، تشدید می کنند. به عنوان مثال، برقراری یک مستمری هر چند هزینه ناچیز، برای همسری که مجبور به ادامه زندگی در منزل فرزندان است، اثر بسیار مثبتی در زندگی و شرایط حیات وی خواهد داشت.

تامین اقساط وامها و دیون:

اغلب افراد در طول حیات خود، وامهایی را از موسسات و بانک ها به خصوص برای خرید یا تامین مسکن، دریافت می کنند که تا پرداخت کامل اقساط در رهن بانک خواهد بود، و با فوت فرد، بقیه اقساط را بازماندگان باید بپردازند که در صورت عدم تحقق آن، ممکن است آن دارایی یا خانه مصادره شود که با وجود بیمه های عمر این تهدید جدی نیز مرتفع خواهد شد.

تامین هزینه تحصیلات:

سرمایه دیگری که با فوت سرپرست خانواده ممکن است مورد نیاز باشد، تامین هزینه های تحصیل فرزندان به خصوص در دوره های عالی است و بیمه عمر می تواند سرمایه هایی را در دوره های معین در اختیار فرزندان قرار می دهد.

تامین سرمایه برای مقاصد خاص:

اشخاصی که قصد دارند پس از فوت وجوهی از ماترک خود را برای امور خیریه مانند تاسیس درمانگاه، مدرسه، مسجد و یا رفع نیاز مستمندان، اختصاص دهند، می توانند با استفاده از بیمه عمر این کار را به انجام برسانند و بیمه گر پس از فوت وی، سرمایه مقرر را یکجا یا به دفعات در اختیار موسسه یا اشخاص تعیین شده قرار می دهد.

تامین برخی نارسایی ها در کسب و کار:

بیمه های عمر با تامین سرمایه می توانند برخی از زیانهای پیش بینی نشده یک موسسه را در صورت فوت مدیر یا برخی متخصصین کلیدی آن مرتفع سازد. همچنین بیمه عمر کاربرد وسیعی در رفع مشکلات شریک ناشی از فوت شریک دیگر و پرداخت سهم او به وراث دارد.

تامین مستمری بازنشستگی:

در صورتی که شخص تا سن بازنشستگی زنده باشد، نیازمند درآمدی ترجیحاً به صورت مستمری می باشد تا بتواند نیازهای مالی خود مانند هزینه رو به افزایش درمان بیماری ها را در دوران کهولت سن مرتفع سازد. علاوه بر آن در کشورمان به دلیل وجود برخی مولفه های فرهنگی در خانواده ها، پس از تحصیل، ازدواج فرزندان، تشکیل خانواده و مراودات جدید، هزینه های افراد مسن و بازنشسته نه تنها کاهش نیافته بلکه با افزایش نیز روبرو می شود. در چنین شرایطی بازنشسته و خانواده اش نیازمند حمایت مالی بیشتری هستند.

تامین آتیه فرزندان:

در بسیاری از موارد، والدین ممکن است بخواهند برای آتیه فرزندان خود برنامه ریزی کنند. معمولا پدر و مادری که خود در سن ٣۰ الی ۴۰ سال قرار دارند و فرزندانشان در سنین ۵ الی ١۰ سال هستند، در ١۵ الی ٢۰ سال آینده به یکباره با هزینه هایی روبرو خواهند شد که تقریبا با دوره بازنشستگی خودشان همزمان است. در آن زمان پسر خانواده نیازمند تامین هزینه های تحصیلات دانشگاهی، سرمایه ای برای شروع کسب و کار، مبلغ قابل توجهی برای ازدواج و شروع زندگی زناشویی و حتی تامین هزینه های اولیه زندگی مشترک و مهریه خواهد بود و از سوی دیگر دختر خانواده نیز علاوه بر هزینه تحصیل، هزینه زیادی را برای تامین جهیزیه نیازمند است.
تمامی این هزینه ها که به عنوان آتیه فرزندان به عهده خانواده هستند، با خرید بیمه های عمر پس اندازی (بیمه نامه های با پوشش حیات) به صورت تدریجی، قابل پرداخت است.

پس انداز با قاعده و سرمایه گذاری منظم مبالغ اندک:

معمولا اغلب خانوارها به خصوص طبقات متوسط و متوسط به پایین، پس اندازهای ماهانه ای دارند که به خودی خود نمی توان از آنها برای خرید یک دارایی با هزینه های هنگفت مانند مسکن، اتومبیل یا زمین استفاده کرد. به علاوه بسیاری از موسسات مالی و بانکها نیز برنامه ای برای جذب این مبالغ اندک به صورت بلند مدت ندارند. از سوی دیگر جمع آوری این وجوه توسط خود شخص نیز، مستمر نیست و چه بسا دستخوش وسوسه های گوناگون قرار گرفته و خرج می شوند. به همین دلیل بسیاری از افراد، پس انداز اجباری و مطمئن را به پس انداز آزاد و نامرتب ترجیح می دهند و بیمه های عمر یکی از بهترین روشهایی است که این وجوه را به شکل کارا و با استفاده از سود مرکب برای فرد، پس انداز و سرمایه گذاری می کند.

کارایی در سبد هزینه های خانوار:

معمولا موسسات بیمه برای جمع آوری حق بیمه در سررسیدهای معین، مشتریان و بیمه گذاران را مطلع می کنند و این امر موجب می شود بیمه گذاران این وجوه را از درامد خود کنار بگذارند. وجوهی که در غیر این صورت احتمالا صرف خرید کالاهای غیر ضروری یا صرفاً مصرفی می شود.

دستور العمل پرداخت وام به بیمه گذاران بیمه های عمر و پس‌انداز و عمر و سرمایه‌گذاری

بر اساس ماده ٢۶ آیین نامه شماره ١٣ بیمه های عمر و سرمایه گذاری، تمامی بیمه گذاران بیمه های عمر انفرادی (عمر و پس انداز و عمر و سرمایه گذاری) در صورت احراز شرایط خاص (ذیل ماده ١) ، مشمول دریافت وام از محل ذخایر بیمه نامه های خود خواهند بود.

 ماده ١- شرایط لازم جهت دریافت وام:

•   بیمه گذار كلیه حقوق خود را نسبت به بیمه نامه عمر خود به عنوان وثیقه وام به بیمه گر منتقل می نماید.
• بیمه نامه دارای اعتبار و جاری باشد. بیمه نامه های فسخ شده، ابطال شده، بازخرید شده یا معلق مشمول دریافت وام نمی باشند.
• دو سال تمام از مدت بیمه نامه گذشته باشد.
• حق بیمه دو سال تمام پرداخت شده باشد.
• بیمه نامه دارای ارزش بازخرید باشد.
• بیمه نامه هیچگونه بدهی نداشته باشد. در صورت داشتن بدهی هنگام درخواست وام، بدهی باقیمانده بیمه نامه بایستی توسط بیمه گذار تسویه شود.
• بیمه شده قبلاً وام دریافت نكرده باشد و یا در صورت اخذ وام قبلی، آن را به طور كامل تسویه كرده باشد.

 ماده ٢- مشخصات وام:

•   تمامی بیمه گذاران بیمه های عمر انفرادی (عمر و پس انداز و عمر و سرمایه گذاری) در صورت احراز شرایط خاص ( موضوع ماده ١) ، می توانند حداكثر تا سقف ٩۰ درصد ارزش بازخرید بیمه نامه های خود، وام دریافت كنند.
• وام دریافتی بایستی توسط بیمه گذار طی مدت زمانی معین كه در زمان دریافت وام مشخص خواهد شد، مستهلك گردد. مدت زمان استهلاك وام (بازپرداخت وام) برابر مدت باقیمانده از بیمه نامه یا برابر با ۴ سال (هر كدام كه كمتر باشد) خواهد بود.
• نرخ بهره بكار رفته جهت تقسیط وام، ۴ درصد بیشتر از نرخ بهره فنی خواهد بود.
• بیمه گذار می تواند اقساط وام را به صورت ماهانه و یا هر سه ماه یكبار، پرداخت نماید.
• زمان پرداخت اولین قسط وام در پرداخت به صورت ماهانه، یك ماه پس از دریافت وام و در پرداخت به صورت هر سه ماه یكبار، سه ماه پس از دریافت وام خواهد بود.
• بیمه گذار می تواند پرداخت اولین قسط وام را (اقساط ماهانه یا سه ماهانه) حداكثر ۴ ماه پس از دریافت وام، آغاز نماید.
• اقساط وام بایستی در سررسید مقرر، توسط بیمه گذار پرداخت گردد. در غیر این صورت قسط پرداخت نشده مشمول جریمه دیركرد قرار خواهد گرفت.

 ماده ٣- تسویه وام قبل از اتمام مدت بازپرداخت وام:

• بیمه گذار می تواند در هر لحظه از زمان قبل از اتمام مدت بازپرداخت، نسبت به تسویه مانده بدهی وام خود اقدام نماید. بدیهی است اقساط پرداخت نشده تا زمان تسویه به علاوه سود دیركرد اقساط معوق، به مانده بدهی وام در زمان تسویه اضافه و از بیمه گذار اخذ خواهد گردید.
• در صورت اتمام مدت بیمه نامه و یا بازخرید آن قبل از اتمام مدت بازپرداخت وام، بیمه گر نسبت به تسویه اجباری وام اقدام خواهد كرد.
• در صورت تسویه وام، سود اقساط وام قبل از تاریخ مقرر، قابل برگشت می باشد.

 ماده ۴- فسخ یا ابطال بیمه نامه:

•   در صورتی كه مجموع بدهی های وام در هر لحظه (شامل مانده وام، جمع اقساط پرداخت نشده و جرایم دیركرد) بیش از ارزش بازخرید بیمه نامه در آن لحظه باشد، بیمه نامه پس از یك دوره اخطار، خود به خود فسخ خواهد شد.

  سود پرداختی به بیمه های عمر و سرمایه گذاری و نحوه محاسبه و اعمال آن به صورت روز شمار خواهد بود و در هر زمان، برای مواردی از قبیل برداشت از اندوخته، بازخرید، دریافت وام و غیره، منافع بیمه نامه و سود آنها تا همان زمان محاسبه و به بیمه گذار پرداخت خواهد شد.

  در اصطلاح عادی، اندوخته یا ذخیره به چیزی گفته می شود که شخص آنرا کنار می گذارد تا در موقع دیگری از آن استفاده کند. در بیمه عمر و سرمایه گذاری، ذخیره یا اندوخته ریاضی به وجوهی گفته می شود که شرکت بیمه از محل حق بیمه ها کنار می گذارد تا قادر باشد تعهدات خود را در آینده انجام دهد.

  در بیمه عمر و سرمایه گذاری، وقتی بیمه گر حق بیمه ای را وصول می کند، ابتدا کارمزد و هزینه های دیگر را از آن برداشت می کند و آنچه باقی می ماند، حق بیمه خالص است. حق بیمه خالص خود به حق بیمه فوت و حق بیمه سرمایه گذاری تجزیه می گردد. از محل حق بیمه خطر فوت سرمایه های فوت (در صورت وقوع) پرداخت می شود. جزء دیگر حق بیمه که اندوخته سرمایه گذاری واریز می شود، معمولا مربوط به پرداخت سرمایه در انقضاء مدت است که تماماً سرمایه گذاری شده و به آن سود تعلق می گیرد و انباشه می گردد. به این ترتیب قسمتی از حق بیمه ها نزد بیمه گر باقی مانده و باید سرمایه گذاری شود، که به این وجوه اندوخته ریاضی گویند. اضافه کردن کلمه ریاضی برای این است که نشان می دهد این اندوخته ها بر حسب فرمولهای ریاضی و روش های اکچوئری محاسبه و تشکیل می گردند.

  ترازنامه شرکت های بیمه در قسمت بدهی ها دارای سرفصلی است به نام اندوخته ریاضی که در پایان هر سال که ترازنامه تنظیم می گردد محاسبه و نگهداری می شود. این وجوه معرف شراکت با بیمه گذاران است. به عبارت دیگر اندوخته ریاضی مفهوم جمعی داشته و متعلق به تمام بیمه گذاران است. اگر قرادادی قبل از انقضاء آن فسخ شود، بیمه گر مبلغی به نام ارزش بازخرید از محل اندوخته ریاضی به وی می پردازند.

  در اینجا روشن می شود، هماهنگونه که سپرده و پس انداز در بانک ها دین بانک را به صاحبان حساب نشان می دهد، اندوخته ریاضی بیمه عمر و سرمایه گذاری اعم از اندوخته فوت و اندوخته سرمایه گذاری هم در شرکت های بیمه، دین موسسات و شرکت های بیمه و در کل دین بیمه گران را به بیمه گذاران بیمه عمر نشان می دهد.

  در بیمه نامه های عمر و سرمایه گذاری، بیمه گذار علاوه بر سود علی الحساب تضمینی، در ٨۵% منافع حاصله از سرمایه گذاری بیمه گر بر روی ذخیره بیمه نامه مشارکت دارد و این مشارکت به صورت افزایش اندوخته سرمایه گذاری به استفاده کننده از بیمه نامه پرداخت می گردد. منظور بیمه گران از قراردادهای با مشارکت، آن است که در پایان مدت بیمه، علاوه بر سرمایه و اندوخته اولیه، مبلغی اضافه به بیمه گذار پرداخت شود تا از این راه تا حد ممکن آثار تورم خنثی شده و مزایای بیمه های عمر جالبتر و افزونتر باشد.

  عمل مشارکت در منافع موجب می گردد که قسمت بزرگی از سود قراردادها به دارندگان آن برگشت داده شود که این خود وسیله ای برای تعدیل و تصحیح حق بیمه ها است. سود مشارکت در منافع حاصل از سرمایه گذاری ذخایر بیمه نامه های عمر و سرمایه گذاری با توجه به عواملی نظیر طول دوره مشارکت بیمه گذار در پرداخت حق بیمه طی سال مالی، محاسبه سود مشارکت و همچنین دیرتر یا زودتر پرداخت نمودن حق بیمه، در زمان تقسیم سود بین بیمه گذاران توزیع می شود.

  مشارکت در منافع، سودی علاوه بر نرخ بهره (سود) فنی است که در محاسبات حق بیمه ملحوظ می گردد و در محاسبه و پرداخت سرمایه به صورت تضمیمنی، به بیمه گذار منعکس می شود. به عبارت دیگر، اگر نرخ بهره محاسبه شده در حق بیمه که به بیمه گذار تعلق می گیرد، سالانه ١۵درصد باشد و بیمه گر در سرمایه گذاری های به عمل آمده از محل ذخایر بیمه گذاران، ٢۰ درصد سود استحصال کند، ٨۵% از مابه التفاوت این سود مازاد (یعنی ۵%) که معادل ۴.٢۵ درصد خواهد بود باید به بیمه گذاران یا استفاده کنندگان بیمه نامه در موقع مقتضی پرداخت شود.

  حق بیمه های پرداختی بیمه گذار پس از کسر هزینه ها، پوشش های اضافی، مالیات بر ارزش افزوده و قسمتی که برای پوشش خطر فوت در نظر گرفته شده است به حساب اندوخته بیمه نامه افزوده شده و به مبالغ موجود در این حساب نرخ سود تضمینی سرمایه گذاری ١۵% به صورت علی الحساب اعطاء می شود که نرخ تعیین شده تا مدت ١۰ سال توسط شرکت بیمه تضمین می شود و در ادامه، نرخ سود با توجه به نرخ سود اعلام شده توسط بیمه مرکزی قابل تغییر است. علاوه بر نرخ سود علی الحساب ١۵% که به صورت روز شمار محاسبه خواهد شد، سود مازاد سرمایه گذاری شرکت از محل اندوخته های بیمه گذاران، به صورت مشارکت در منافع را به دنبال خواهد داشت، در جداول نمونه ارائه خواهد شد.

  با پرداخت مستمر حق بیمه ها و واریز بخش اعظم آن به اندوخته و با در نظر گرفتن سود اعطایی به این مبالغ، با گذشت زمان، اندوخته سرمایه گذاری انباشته می شود. به عبارت دیگر، اندوخته مذکور، شامل دو مولفه اصلی مبالغ حق بیمه پرداختی و سود اختصاص داده شده به این مبالغ می باشد. موجودی اندوخته سرمایه گذاری در بیمه عمر و سرمایه گذاری در پایان هر بازه زمانی پرداخت (یک ماهه، سه ماهه، شش ماهه و سالانه) از رابطه زیر حاصل می شود:

این ویژگی یكی از مهمترین ویژگیهای بیمه‌های عمروسرمایه‌گذاری است چرا كه با این پوشش بیمه‌گذار می‌تواند از مبالغ پس‌انداز و سرمایه‌گذاری شده خود در بیمه‌نامه در طول مدت بیمه‌نامه استفاده كند و نیازی نیست تا انتهای قرارداد منتظر مانده و یا آن را بازخرید نماید. با برداشت از صندوق اندوخته هیچیك از پوششهای بیمه‌ای قرارداد تغییر نمی‌كند، فقط مبالغ اندوخته با توجه به مبلغ باقیمانده در صندوق تعدیل خواهد شد.

میزان برداشت از اندوخته بیمه‌نامه بصورت زیر می‌باشد:

١-  از ابتدای سال سوم تا پایان سال ششم، حداكثر ۵۰% اندوخته بیمه‌نامه
٢-  از ابتدای سال هفتم، حداكثر ٩۰% اندوخته بیمه‌نامه

تفاوت برداشت از اندوخته و وام در این است كه در صورت دریافت وام، بیمه‌گذار می­بایست اقساط وام دریافتی را به شركت بیمه بپردازد. نرخ بهره محاسبه شده برای وامهای پرداختی ۴% بیش از سود تضمینی (در حال حاضر ١٩%) است در حالیكه در برداشت از اندوخته لزومی به بازپرداخت مبلغ دریافتی نیست.

در برداشت از اندوخته، ارزش اندوخته بیمه‌نامه به میزان مبلغ برداشت تعدیل گردیده و كاهش می‌یابد در حالیكه در صورت دریافت وام و پرداخت كامل آن ارزش اندوخته بیمه‌نامه بدون تغییر خواهد ماند.

  در این پوشش اضافی، بیمه گر متعهد می گردد در صورت نقص عضو یا از کار افتادگی دائم ناشی از حادثه بیمه شده طی مدت بیمه نامه (شامل هر گونه قطع، تغییر شکل و یا از دست دادن توانایی انجام کار عضوی از اعضای بدن که ناشی از حادثه بوده و وضعیت دائم و قطعی داشته باشد) حسب درصد از کار افتادگی و متناسب با شرایط و ضوابط اختصاصی این پوشش، درصدی از سرمایه نقص عضو را به وی پرداخت نماید. لازم به ذکر است سرمایه نقص عضو بر اساس یک برابر سرمایه فوت به هر علت و فوت در اثر حادثه (هر کدام که کمتر باشد) و تا سقف ۵۰ میلیون تومان تعیین می گردد.

  یکی دیگر از انواع بیمه های تکمیلی که ممکن است ضمیمه بیمه عمر گردد این است که هر گاه بیمه شده به علت حادثه فوت شود، بیمه گر، سرمایه بیشتری (سرمایه حادثه) علاوه بر سرمایه بیمه تعیین شده برای فوت بیمه شده در بیمه نامه، به استفاده کنندگان می پردازد. فلسفه این سرمایه اضافی، در آن است که اگر بیمه شده در اثر بیماری یا کهولت سن فوت کند، بازماندگان تاحدی آمادگی لازم را برای روبرو شدن با آثار فوت وی دارند، ولی اگر وی در اثر حادثه ای و به ناگاه فوت کند، خانواده آمادگی لازم را برای مشکلات و صدمات مالی ناشی از مرگ ناگهانی او ندارند و لازم است سرمایه بیشتری در این حالت فراهم گردد.

  میزان سرمایه بیمه تکمیلی فوت در اثر حادثه، امری اختیاری و توافقی است، اما به طور معمول در شرکت های بیمه، حداکثر سرمایه اضافی فوت در اثر حادثه، تا ٣ برابر سرمایه اصلی بیمه نامه ( فوت به هر علت) تعیین می شود.

  در این بیمه تکمیلی، بیمه گر متعهد می شود که بیمه شده ٣ ماه پس از انعقاد بیمه نامه، به یکی از بیماری های خاص مبتلا گردد و این امر منجر به بستری شدن در بیمارستان گردد، بخشی از هزینه های مربوط به درمان را تا سقفی معین بپردازد.

  بیماری های خاص تحت پوشش شامل: انواع سرطان ها، سکته مغزی، سکته قلبی، اعمال جراحی عروق کرونر و پیوند اعضای اصلی بدن و سایر بیماری هایی که در لیست بیماری های خاص توسط بیمه گر تعیین شده، می باشند.

  هماهنطور که قبلا جزء شرایط اصلی بیمه نامه های عمر عنوان شد؛ سرمایه تنها در صورت فوت و یا در انقضای مدت بیمه قابل پرداخت است ولی این پوشش به بیمه شده و خانواده اش کمک می کند که هنگام بیماری (زمانی که قادر به دریافت سرمایه نیستند!) بتوانند بخشی از هزینه های سنگین این بیماری ها را تامین کنند.

  در صورت داشتن این پوشش اضافی، چنانچه بیمه شده در طول مدت بیمه به یکی از بیماری های خاص مشمول بیمه نامه، دچار شود که منجر به بستری شدن در بیمارستان گردد، می تواند تا ٣۰ درصد سرمایه فوت مشروط بر آنکه از سقف خاصی (در حال حاضر تا ٢۰ میلیون تومان) تجاوز نکند، تحت پوشش قرار گیرد.

به این سقف پوشش سرمایه امراض خاص نیز اطلاق می شود.

  در این بیمه، بیمه گذاران اطلاعات شفاف و کاملی را در هر دوره از شرایط مالی بیمه نامه شامل سرمایه بیمه فوت، کل حق بیمه پرداختی تا زمان صدور صورت حساب، میزان اندوخته، حق بیمه فعلی و سایر موارد دریافت خواهند کرد.

  هر گونه درخواست بیمه گذار مبنی بر انصراف از قرارداد، در صورتیکه کمتر از ٣۰ روز از تاریخ صدور بیمه نامه صورت پذیرد، مشمول ابطال قرارداد بوده که در این حالت حق بیمه پرداختی پس از کسر هزینه های پزشکی (درصورت انجام آزمایشات پزشکی) به بیمه گذار عودت خواهد شد.

  بدیهی است درخواست های صورت گرفته مبنی بر انصراف از قرارداد پس از مدت ٣۰ روز از تاریخ صدور، مشمول بازخریدی خواهد بود.

  بیمه گذار می تواند میزان سرمایه بیمه (سرمایه فوت)، حق بیمه،تعداد و الگوی پرداخت ها را در هر زمان در طول مدت بیمه تغییر دهد.

  به دلیل وجود مولفه سرمایه گذاری در این بیمه نامه و به دلیل همسویی و وابستگی نرخ بازده سرمایه گذاری با نرخ تورم، اثر منفی تورم تا حدود زیادی در این بیمه نامه رفع می شود. حتی اگر بیمه گر نرخ سود کمتری را تضمین کرده باشد، با بالا رفتن نرخ تورم به طول طبیعی نرخ سود سرمایه گذاری نیز بالا می رود و بیمه گر می تواند نرخ سودی بالاتر از نرخ تضمین شده به اندوخته سرمایه گذاری بیمه گذار اختصاص دهد.

  در بیمه‌های عمروسرمایه‌گذاری، بیمه‌گذار در حین قرارداد می‌تواند بیمه‌نامه خود را فسخ نماید. در این صورت شركت بیمه صرفا ارزش بازخریدی بیمه‌نامه پس از كسر هزینه‌های بیمه‌ای را  پرداخت می‌كند.

  این شرایط در خصوص كلیه بیمه‌نامه‌هایی كه دارای اندوخته سرمایه‌گذاری است، برقرار می‌باشد.

  با وجود شرط بازخریدی بیمه‌نامه، بیمه‌گذار می‌تواند قرارداد بیمه‌عمر را برای ٢۰ یا ٣۰ سال خریداری نماید درعین حال درصورتی كه بخواهد قرارداد خود را بعد از سال پنجم بازخرید نماید، این بازخریدی تاثیری بر ارزش بازخریدی بیمه‌نامه وی نخواهد داشت، این موضوع دو مزیت برای بیمه‌گذار دارد:

١-   در صورتی كه امكان تداوم بیمه‌نامه برای وی مقدور نباشد، قرارداد خود را فسخ می‌كند در عین حال بخاطر فسخ آن جریمه‌ای پرداخت نمی‌كند.
٢-   اگر این فرد قرارداد كوتاه مدتی را منعقد كرده باشد مثلا ٧ساله ممكن است در پایان آن قرارداد امكان انعقاد قرارداد جدید یا ارائه پوششهای اضافی به دلیل بروز بیماریها و یا بالا رفتن سن وی امكان‌پذیر نباشد اما در صورت انعقاد قرارداد ٢۰ساله تا پایان آن می‌تواند از پوششهای این قرارداد استفاده كند.  

نكته حائز اهمیت آنكه شركت بیمه پس از دریافت مبلغ حق‌بیمه، ابتدا هزینه‌های مربوط به تعهدات بیمه‌ای و سایر هزینه‌ها را از حق بیمه كسر كرده و مبلغ باقی‌مانده را به اندوخته بیمه‌نامه اضافه می‌كند، بنابراین بازخرید بیمه‌نامه در سالهای اول باعث متضرر شدن بیمه‌گذار می‌شود، زیرا ارزش بازخریدی از مجموع مبالغ پرداختی بیمه‌گذار كمتر است.

خلاصه:
  بازخرید راهی است برای پایان دادن به قرارداد قبل از موعد اتمام دوره آن است و بر اساس آن، بیمه گذار حق دارد بیمه نامه را طبقه محاسبه ای که از طرف شرکت به عمل خواهد آمد، بازخرید نماید. بیمه گر نیز مکلف است که ارزش بازخرید بیمه نامه را پس از کسر هزینه های انجام شده با رعایت شرایط بیمه نامه صادره پرداخت نماید. مقررات با خرید در مورد بیمه نامه هایی اعمال می شود که دارای اندوخته سرمایه گذاری است و در تعیین مبلغ بازخرید هزینه های مستهلک نشده بیمه گر از اندوخته ریاضی قراردارد کسر می شود.